My First Poem - Amma!

அம்மா!
நான் மகிழும் போது நிம்மதியடைந்தாள்;
வருந்தும் போது வாட்டமுற்றாள் ;
அழும் போது கண்ணீர் துடைத்தாள் - நான்
உழைப்பதை கண்டு ஆனந்தப் பட்டாள்;
தேவையெனில் ஆலோசனை தந்தாள்
தவறுகள் செய்தால் கண்டிக்கவும் செய்தாள்;

பேறு காலத்தில் பட்ட கஷ்டத்தை 
      சொல்லிக் காட்டுவதில்லை - பிறர்
குற்றம் குறை கூறும் போது என்னை
      விட்டுக் கொடுத்ததுமில்லை;

தாலி வழி வந்த உறவை காட்டிலும்
தன்னுளிருந்து வந்த உறவைப் பெரிதாய் நினைப்பவள்;

தனக்கு பசித்தாலும் 'வயதுப் பிள்ளை
   வயிறார உண்ணட்டும்' என்று
பட்டினி கிடக்கும் பக்குவம் பெற்றவள்;

எனக்கு சிறு கேடு நடப்பினும், பரிதவித்துப்
      போகும் முதல் ஆள்!

நான் வார்த்தைகளை விஷமாய் கொட்டினாலும்
    என் நலனுக்காக தவமிருப்பவள்;
என் தவறுகளை மன்னிக்க கற்றவள்;
என்னை திருத்தம் செய்தவள்;

'வல்லவளாய் வாழ்வதை விட
   நல்லவளாய் இருக்க கற்று கொள்'
என்று இன்றளவும் கூறி வருபவள்!

அம்மா!
      உன் உள்ளத்து அன்பை நீ
           ஒட்டு மொத்தமாய் கொட்டவில்லை;
      உன் ஒவ்வொரு செயலிலும்
           வாரி வழங்கிக் கொண்டுதானிருகிறாய்!
                                                                                     -- அபிநயா

எனக்கு கவிதை எழுதிப் பழக்கமில்லை. இது தான் என்னோட முதல் படைப்பு. நிறைய கவிதைகள் படிச்சுருக்கேன். ஆனா ஒன்னு கூட முயற்சி பண்ணதில்ல. இது கவிதையின் இலக்கணப்படி இருக்கானும் தெரியல. என்னை எழுத தூண்டிய சதீஷ் அண்ணனுக்கு நன்றி.  


 கவிதையில் தவறுகள் இருந்தா மன்னிக்கவும். நான் இதில் அ,ஆ,இ,ஈ கற்றுக் கொள்ளும் மாணவி மாதிரி.